Trainer Susan
We spreken met Susan, een 31-jarige trainer van blindengeleidehonden uit Tiel, over haar bijzondere beroep. Wat houdt haar werk precies in?
Susan: “Ik train blindengeleidehonden van het begin tot het einde van hun opleiding. Daarna match ik de honden met cliënten en geef ik hen instructies over hoe ze met de hond moeten werken en hoe ze voor de hond kunnen zorgen. Ik volg hen vervolgens om te zien hoe het gaat en beoordeel of potentiële nieuwe cliënten klaar zijn voor een geleidehond.’ Het helpen van mensen heeft altijd al in het bloed van Susan gezeten. ‘Ik heb vroeger een opleiding in de hulpverlening gevolgd, waar ik vooral met mensen werkte. Maar ik merkte dat ik graag de combinatie van mens en dier wilde maken. Tijdens mijn stage zag ik hoe waardevol de relatie tussen mens en dier kan zijn. Dat zette me aan het denken, en na wat zoekwerk op internet ontdekte ik de mogelijkheid om te werken met blindengeleidehonden. Ik ben toen actief ervaring gaan opdoen met het trainen van huishonden en lesgeven aan hun baasjes. Daarna heb ik gesolliciteerd.;
Tijdens haar vorige baan miste Susan de combinatie van mens en dier. ‘Ik hielp mensen van jong tot oud, met meestal een iets lager niveau en problematieken, om iets zelfstandiger te worden. Ons doel was voor hen om uiteindelijk een zelfstandige woonplek te kunnen vinden. Dit vond ik erg leuk, maar de kans om iets met dieren te doen bleef wel een beetje knagen. Ik ben een groot dierenliefhebber.’
Een dag in het leven van…
Een typische dag begint voor Susan dagelijks om kwart voor 8. ‘We starten met de overdracht van de kennelmedewerkers, die ons vertellen hoe de nacht is verlopen met de honden. Vervolgens gaan we naar een trainingslocatie in Amstelveen of Amsterdam, waar we ongeveer vier honden per persoon per dagdeel trainen. Momenteel begeleid ik ook een nieuwe collega. Rond 12 uur zijn we terug op het hoofdkantoor voor een pauze. De middag lijkt veel op de ochtend: trainen of een wandeling in het bos om de honden los te laten. Meestal ben ik om half vijf klaar, maar soms ga ik naar een cliënt voor een bezoek, wat een dagdeel of een hele dag kan duren.’
Reacties uit de omgeving
Het beroep trainer van blindengeleidehonden is geen alledaags beroep. Uit haar omgeving kan Susan dan ook vaak op veel leuke reacties rekenen. ‘Mensen vinden het vooral bijzonder als ik vertel over mijn beroep. Ze reageren bijna altijd heel leuk en positief, hoewel ze het misschien als ongrijpbaar ervaren omdat het niet veel voorkomt. Voor mij is het inmiddels vrij normaal.’
100% vertrouwen
Het mooiste aan haar beroep vindt Susan dat ze de hele dag bezig mag zijn met honden. ‘Ik mag ze lekker de hele dag knuffelen als ik dat wil. Waar andere mensen op straat natuurlijk de honden eigenlijk niet mogen afleiden, mag ik er lekker mee knuffelen en spelen. Hoewel we uiteraard serieus trainen, is het heerlijk om de hele dag buiten met de honden te zijn. Ik heb best een zelfstandig beroep, dus ik kan de hele dag invullen zoals het mij uitkomt. Tussendoor heb je ook het mensen stukje waar je nieuwe collega’s en cliënten begeleidt. Dit vind ik ook echt heel leuk. Maar vooral de hele dag bezig zijn met de honden, dát vind ik heerlijk. Het allermooiste om te zien is dan ook wanneer de honden helemaal getraind zijn en vol zelfvertrouwen hun werk kunnen doen. Wanneer je dan na 1 of 2 weken ziet dat ze zelfstandig routes kunnen lopen met een cliënt, en dit helemaal veilig gaat en ze elkaar 100% vertrouwen, blijft dat altijd mooi om te zien.’
Hondenlijn aan de wilgen
Voorlopig is Susan nog niet van plan om de hondenlijn aan de wilgen te hangen. ‘Ik ben nu nog heel erg blij met mijn beroep, het is natuurlijk wel altijd afwachten hoe het fysiek zal gaan. Ik ben nu nog hartstikke jong, maar er zijn collega’s die dit al jaren doen en uiteindelijk tegen fysieke klachten oplopen. Je bent natuurlijk elke dag op pad en loopt 15 tot 20 km per dag, met soms hele sterke honden aan de lijn. Ik kan me voorstellen dat er een moment in je leven komt waarop deze baan fysiek niet meer passend is. Zoals ik er nu in sta kan ik dit voorlopig nog wel even volhouden.’
Honden op nummer 1
Over het welzijn van de honden is Susan duidelijk. ‘Soms krijg ik wel eens de vraag of het niet zielig is dat de honden de hele tijd aan het werk zijn. Ik vind het belangrijk om te zeggen dat wij het welzijn en de ontspanning van de honden altijd op nummer 1 zetten. Het is goed voor iedereen om te weten dat de honden verplicht elke dag moeten kunnen spelen met andere honden. Honden moeten lekker vrij mogen rennen en 90% van de tijd moeten ze ook gewoon lekker huishond kunnen zijn. Het voordeel is ook dat ze overal mee naartoe mogen dus ze zijn nooit alleen thuis. Wij leggen heel veel nadruk op de ontspanning en het plezier van de honden. Als de honden het niet leuk vinden zullen we ze nooit dwingen.’
Wil je meer weten over het beroep van Susan of over blindengeleidehonden? Klik dan hier: KNGF | Samen verleggen wij grenzen (geleidehond.nl)
