Zingende Zeemeermin Anne
Anne is 35 jaar oud, woont in Breda en heeft een wel heel bijzonder beroep: ze is een Zingende Zeemeermin. Dat hoor je niet iedere dag! 😉 Anne: ‘Mijn grote droom was altijd om zangeres en musicalster te worden. Ik was fan van Britney Spears en vond het helemaal geweldig hoe zij met een tijgerpython om haar nek op het podium stond. Ook zong ik altijd alle Disney-liedjes uit volle borst mee. Het leek me geweldig om op het podium te staan en om mensen blij te maken met liedjes. Vanuit die wens ben ik naar het conservatorium gegaan.’
Tijdens haar tijd op het conservatorium besloot Anne om daarnaast ook les te gaan geven én om audities te gaan doen. ‘Één van de audities die ik toen gedaan heb was die voor de Kleine Zeemeermin, van Joop van den Ende. Uiteindelijk is dat niets geworden, en achteraf leek het me ook niet zo leuk. Als je die rol krijgt moet je acht keer per week dezelfde show opvoeren, alles moet daarvoor wijken.’
Na haar afstuderen, ontdekte Anne dat haar oud-studiegenoten een bijzondere act hadde: Zingende Zeemeerminnen. ‘Ik was daar wel nieuwsgierig naar, omdat het ook wel iets was wat ik leuk zou kunnen vinden. Toen ik het voor het erst zag was ik meteen ontroerd. Het was zo mooi, lief, grappig en zacht. Ik was vanaf moment één fan. Een paar jaar later bleek één van de zingende zeemeermin zwanger te zijn, zodoende hebben ze mij gebeld. Ze zochten een vervanger en natuurlijk wilde ik dit graag doen. Kort na dat belletje heb ik de eerste voorstelling ingestudeerd en sindsdien doe ik het nog steeds. Ik werk nu zo’n 5 jaar als zingende zeemeermin en we treden zo’n 15 keer per jaar op.’
Een dag in het leven van…
Een dag in het leven van een zingende zeemeermin, hoe zou dat er uit zien? Anne: ‘Als we een optreden hebben staan begin ik de dag met het inpakken van mijn tas. Ik heb een BH met schelpen er op, die moet natuurlijk altijd mee. Als ik de auto in ben gesprongen oefen ik altijd nog even de liedjes voor de show, zodat die weer lekker in mijn hoofd zitten. Voor iedere show hebben we andere liedjes, we kunnen geboekt worden voor verschillende shows. Als ik aangekomen ben bij het theater of festival worden we backstage gebracht. We pakken daar onze spullen uit, bouwen het decor op en beginnen aan de make-up, schmink en glitters. Als laatste doen we nog even een soundcheck. Pas een paar minuten voor aanvang trekken we onze staarten aan.’
Reacties van de omgeving
Het beroep zingende zeemeermin is geen alledaags beroep. Gelukkig kan Anne altijd rekenen op leuke en enthousiaste reacties. ‘Iedereen in mijn omgeving vond het ontzettend leuk dat ik dit ging doen. Het is voor mij ideaal, want aan de ene kant is het wel optreden en zingen wat ik zo graag wilde, maar aan de andere kant beheerst het niet mijn hele leven. Als ik dit op deze manier kan blijven combineren, zie ik mijzelf dit nog wel jaren doen. Ik ben naast zingende zeemeermin ook nog stemcoach, zanglerares en spreek ik voice-overs in. Het moet niet zo zijn dat ik een leuke opdracht voor één van die banen moet afzeggen om voor niets een dagje zeemeermin te zijn.’
Betoverend
Het allermooiste aan haar vak vindt Anne toch wel de reacties van de kinderen, daar kan ze nooit geen genoeg van krijgen. ‘Als de kinderen binnenkomen kijken ze altijd heel betoverend. Zelfs de oudere kinderen zie je naar ons kijken alsof ze twijfelen of het echt is of niet. Als ze vragen waar we wonen zeggen we altijd: in de zee! Ook als iemand per ongeluk op onze staart stapt zeggen we vol overtuiging: AU! Ze kijken ons dan altijd erg glazig aan, maar dat is zo lief om te zien.’
‘Wat mij is bijgebleven is een optreden waarbij wij nog een stuk naar het podium moesten lopen. Je wilt natuurlijk niet dat de kinderen zien dat je je broek uitdoet en in die staart stapt, dus toen zijn we een heel landgoed over gereden in een kruiwagen. Dat we zo naar het podium werden gebracht vond ik heel erg leuk.’ Niet alles verloopt altijd vlekkeloos, zelfs niet in het leven van een zingende zeemeermin. ‘Ik heb wel eens op het podium gezeten met enorme buikkrampen. Je kunt natuurlijk niet zomaar alle magie doorbreken door plotseling je Zeemeerminnenstaart uit te trekken en in je ondergoed het podium af te rennen om te gaan poepen. Als iedereen ademloos naar je zit te kijken omdat ze denken dat je een zeemeermin bent, is het je grootste nachtmerrie dat zoiets gebeurt. Uiteindelijk is het wel goed gekomen hoor, ha ha!’
Een goede, oude fee
Anne is voorlopig nog niet van plan om haar staart aan de wilgen te hangen, ze wil zo lang mogelijk een zingende zeemeermin zijn. ‘Ik ben nu 35, maar ik ben benieuwd of ik er als ik 55 ben, nog net zo sprookjesachtig uitzie. Ik ben dan denk ik meer een goede, oude fee, ha ha! Tot nu toe kom ik er nog goed mee weg, dus ik kan de aankomende jaren nog even meedraaien.’
Waar Anne vroeger als opgroeiend meisje dacht dat iedere dag optreden het ideale leven voor haar zou zijn, weet ze inmiddels wel beter. ‘Nu ben ik erachter gekomen dat hetgeen wat ik leuk vind, ook een andere vorm kan aannemen. Nu ben ik veel gelukkiger als wanneer ik iedere dag zou moeten optreden. Ik heb nu ook de tijd om uit te kijken naar weer een nieuwe optreden, ik denk dat ik dat niet zou hebben als iedere dag hetzelfde was.’
Meer informatie over de Zingende Zeemeerminnen? Dat vind je hier!
