Zomervakantie
3 jaar geleden vierden Ingrid en haar man Ruben zomervakantie in Hongarije. Rubens achternicht woonde daar al een aantal jaar, dus kwamen zij even op bezoek. In eerste instantie zouden Ingrid en haar man een rondreis maken en niet al te lang bij Rubens achternicht verblijven. Echt goed kenden zij elkaar niet, maar omdat het zo goed klikte bleven zij wel drie weken. Met een tentje stonden zij in de grote achtertuin, en vanuit daar zijn zij later verder gegaan met hun reis. Ingrid: ‘We reisden door het zuiden van Hongarije en dat vonden we echt een ontzettend mooie streek. Hele mooie natuur, heel rustig en veel ruimte. Het land is een paar keer zo groot als Nederland en er wonen maar half zoveel mensen. Lang verhaal kort: tijdens die vakantie hebben we besloten dat we naar Hongarije wilden emigreren. Toevallig wilde de achternicht van mijn man op dat moment liever richting Spanje gaan. Toen hebben wij dus dat huis gekocht.’
Het roer om
Ongeveer een jaar zijn Ingrid en Ruben bezig geweest met het voorbereiden van de verhuizing. Met z’n tweeën pakten zij hun spullen in en emigreerden naar Hongarije. ‘Mijn man en ik hebben samen een zoon, Daniël. Hij woonde al jaren op kamers in Wageningen, dus hij is in Nederland gebleven. Ik had op mijn 20ste al een jaar in Frankrijk gewoond. Op avontuur gaan zat dus altijd al wel in mij. De sfeer hier is gewoon heel erg fijn; de mensen zijn aardig en niemand heeft haast. Mijn man en ik zijn 55 en 57, dus nog te jong voor pensioen. Daarom hebben we in Nederland ons huis verkocht en hielden daar genoeg aan over om van te leven. De huizen zijn hier gewoon een stuk goedkoper. We werken nu dus niet meer, en dat is voor mij heel fijn vanwege mijn reuma. Als ik nog in Nederland zou wonen zou ik door moeten gaan tot mijn bijna 68ste. Wij zijn nu al begonnen met genieten, in plaats van over 13 jaar’, aldus Ingrid.
Nieuwe bezigheden
Het huis dat Ingrid en Ruben hebben gekocht, heeft een enorme tuin en boomgaard. Dagelijks zijn zij druk bezig met het onderhouden daarvan, terwijl ze hier in Nederland nooit ervaring mee hebben gehad. Ingrid: ‘We hebben hier een moestuin waarin we allerlei groenten verbouwen. Ook heeft de boomgaard allerlei bomen waar vruchten aan groeien. Die verwerk ik dan tot vruchtensap, jam of gelei. Ik maak de groenten ook in, dus dat betekent dat ik het in zuur zet zodat we het de hele winter kunnen bewaren. Het leren van de taal houdt ons ook druk bezig, want Hongaars is een hele moeilijke taal. We doen 2 keer per dag lesjes op duolingo en maken gebruik van een bepaalde app, waarin we alle nieuwe woorden van de week zetten. Ook hebben we 1 keer in de week online les, waarin we voornamelijk de grammatica van de taal leren. Nu gaat het steeds beter met het leren van de taal en ik ken inmiddels iets van 2000 woorden. Wat vooral moeilijk is, is het maken van een goede grammaticale zin. Daarin hebben we dus nog wel een weg te gaan, haha.’
Terug naar Nederland
Nu wonen Ingrid en Ruben 2 jaar in Hongarije en in die 2 jaar zijn zij 2 keer terug geweest naar Nederland. De ene keer was dit bezoek leuker dan de andere keer… ‘De eerste keer dat we teruggingen naar Nederland was toen onze zoon zijn bachelor had gehaald. Dat is natuurlijk een hele belangrijke mijlpaal, dus daar moesten we bij zijn. De andere keer was voor een crematie, wat natuurlijk een stuk minder leuk is. De plek waar wij wonen in Hongarije is ongeveer 1450 kilometer vanaf Nederland, dus dat is op zich wel te doen. Nu wij zo gewend zijn aan Hongarije, vinden we Nederland wel veel te druk. We zijn ook ontzettend blij als we weer terug mogen naar Hongarije’, vertelt Ingrid.
Familie en vrienden
Niet alleen voor Ingrid en Ruben is het soms lastig dat zij geëmigreerd zijn, maar ook voor hun zoon, familie en vrienden. Ingrid: ‘Af en toe vindt onze zoon Daniël het erg dat we weg zijn, en dat vind ik natuurlijk ook. Je mist elkaar en dat is een hele logische consequentie van emigreren. Gelukkig is Daniël al een aantal keer langs geweest, dus hij weet wel hoe wij hier wonen en leven. Vanaf Eindhoven kun je vrij goedkoop vliegen naar Budapest, dus dan moet je nog maar een paar uurtjes met de trein naar hier. Dat vind ik heel fijn, want ik ben blij als hij even langskomt. Hij is nu 24 en heeft natuurlijk steeds meer zijn eigen leven. Dat is heel goed, maar neemt niet weg dat het soms heel erg lastig is. Het achterlaten van vrienden en familie is ook erg lastig. Gelukkig hebben wij hier logeerkamers, dus in de zomer hebben wij heel veel bezoek. In de afgelopen 2 jaar wel 20 mensen, als ik het goed heb. Die mensen komen natuurlijk niet voor een middagje, maar voor een paar dagen. Dat is dan heel erg intensief en heel anders dan wanneer je een keertje in Nederland met elkaar afspreekt. Je hebt dan veel meer tijd samen.’
Ingrid: ‘Contact onderhouden is lastig als je verhuist naar een ander land. Natuurlijk kun je appen, bellen en FaceTimen, maar iedereen heeft natuurlijk ook zijn eigen drukke leven. Je verliest daarom ook veel mensen. Dat is jammer, maar op die manier hou je wel een kring over waarvan je weet dat het altijd goed zit. Goede vrienden en familie blijft altijd, maar kennissen raak je vaak kwijt.’
Spijt?
‘Spijt hebben wij nooit gehad, dat kan ik volmondig zeggen. Het missen van je kind is af en toe lastig, maar niet zodanig dat ik het daardoor niet zou doen. Alles hier is fijn. We leven grotendeels buiten en dat geldt van februari tot oktober. Dat is heel goed voor mijn humeur en werkt ook goed op mijn reuma. Ik weet niet of dat nou komt door de andere luchtvochtigheid of door de rust die ik nu voor mezelf heb gecreëerd, maar het gaat in ieder geval een stuk beter’, aldus Ingrid.
Veranderingen en gemis
Ingrid: ‘Wat nu heel anders is aan mijn leven dan toen ik nog in Nederland woonde, is dat ik altijd het gevoel heb alsof het zaterdag is. Ik vond zaterdag altijd al een fijne dag; je bent vrij, je kunt overal naartoe en je bent de dag erna wéér vrij. Dat gevoel heb ik nu constant en dat is echt heerlijk. Ik schrijf ook blogs over het leven dat wij hier hebben en de naam daarvan is ook: Altijd Zaterdag. Wat ik mis aan Nederland, buiten de mensen om, is drop. Als mensen hierheen komen vragen zij ook vaak of zij iets van hagelslag ofzo mee moeten nemen. Ik kan prima zonder hagelslag, maar niet zonder drop, haha. Dat nemen zij dan altijd voor mij mee.’
Reacties van de omgeving
Verbazing en verbijstering ging er door het hoofd van zoon Daniël, toen zijn ouders hem vertelde dat zij gingen emigreren naar Hongarije. ‘‘Gaan jullie dat echt doen?’, was zijn eerste reactie. Toen we foto’s lieten zien en zelf heel erg enthousiast waren, snapte hij ons wel heel goed. Hij is ook meegegaan toen wij hier definitief naartoe gingen, en heeft ons geholpen met verhuizen. Na een paar weken hier kende hij het een beetje hier en is daarna weer terug gegaan naar Nederland. Van familie en vrienden kregen we voornamelijk de vragen wat wij in godsnaam in Hongarije moesten doen. Bepaalde dingen zijn hier gewoon wat ouderwetser dan in Nederland. Zo is hier echt alleen de man en de vrouw, daar zit niets tussen. Dat is hier gewoon niet. Ook wordt het hier niet geaccepteerd dat er bijvoorbeeld drag queens komen voorlezen op basisscholen. Dat is anders dan hoe de mensen het in Nederland gewend zijn. Andere mensen vroegen zich af of we geen last zouden gaan hebben van de oorlog in Oekraïne, aangezien dat het buurland van Hongarije is. Gelukkig ligt dat heel ver bij ons vandaan, dus krijgen wij daar niets van mee’, aldus Ingrid.
Nieuwe mensen
Na het achterlaten van hun familie en vrienden in Nederland, hebben Ingrid en Ruben gelukkig een hoop nieuwe vrienden gemaakt. Niet alleen mensen uit Hongarije, maar ook Nederlanders. Ingrid: ‘Mijn man speelt nu gitaar in een bandje met Nederlanders, en ik heb iedere donderdagochtend een creatief clubje samen met nog wat andere Nederlandse vrouwen. Daar schilderen, kleien en mozaïeken we. In Nederland deed ik dit nooit omdat ik daar geen tijd voor had.’
Al zijn er al sinds maart geen bekenden langs geweest bij Ingrid en haar man, zich alleen voelen doet zij nooit. Ingrid: ‘Mensen denken vaak dat het hier saai is in de winter. Ik ervaar dat helemaal niet zo. Ik lees heel graag en verveel mij eigenlijk nooit. Ook in de winter, al ligt er sneeuw, is er nog steeds veel meer zon dan in Nederland. Dan gaan we gewoon lekker wandelen. Alleen op dagen zoals Moederdag, zou ik het wel fijn vinden om even met mijn zoon een kopje koffie te drinken. Dat doen we dan wel online, maar dat is toch anders.’
Ingrid en haar man Ruben wonen nu 2 jaar in Hongarije en hebben ook nog lang niet het hele land ontdekt. ‘Dat is echt een deel van onze toekomstplannen: het land verder ontdekken. In Boedapest zijn we al wel een paar keer geweest, maar daar wil ik zeker nog wel vaker naartoe. Omdat je nu zelf hier woont en de taal enigszins spreekt, is dat anders. Dan ben je niet meer de toerist. Mensen vragen ook aan mij wat ik van plan ben als ik over 20 jaar niet meer alles kan. Dan verkopen we het huis en de tuin gewoon en gaan we desnoods in een appartementje in een Hongaarse stad wonen. We willen wel echt in Hongarije blijven’, aldus Ingrid.
Ingrid en haar man Ruben zijn ontzettend blij met hun keuze om naar Hongarije te emigreren. Hongarije is een prachtig mooi en hartelijk land. Zij hopen samen oud te kunnen worden daar en nog vele mooie plekken te ontdekken in het land.
