9 tot 5-ritme
Kim wilde weg uit het 9 tot 5-ritme en het regenachtige Nederlandse weer. Zij had al vaker in het buitenland gewoond, dus dat was niet onbekend voor haar. Zij wilde dan ook graag in een warm land gaan wonen, maar haar man stond daar niet direct om te springen. Toch gingen zij in 2018 op zoek naar een groter huis, maar dit bleek lastiger te zijn dan gedacht. Overal moest veel aan verbouwd worden. Veel blijven werken om de hypotheek te kunnen betalen zagen zij niet meer zitten. Dit was dan ook het moment dat haar man het met haar eens was, en zij beiden naar het buitenland wilden gaan. Kim: ‘Na ongeveer anderhalf jaar verhuisden wij pas naar Spanje. Ik kon mijn bedrijf voortzetten in het buitenland, maar mijn man was in loondienst. Dat was een wat lastiger verhaal. Hij wilde ook niet in Spanje voor een bedrijf gaan werken, mede omdat de lonen daar een stuk lager liggen. Wij hadden al vaker gezien bij andere mensen dat zij een B&B opgericht hadden in het buitenland, maar ontbijtjes maken voor de mensen en van ’s ochtends tot ’s avonds alles voor hen verzorgen zagen wij totaal niet zitten. Een vakantiehuis leek ons daarom een veel betere optie. Dat was een kwestie van de sleutel overgeven, een korte uitleg geven en de mensen lekker vakantie laten vieren.’
Nadat Kim en haar man een plan hadden, gingen ze deze verder uitwerken. Wilden zij misschien liever in Amerika wonen? Of op de ABC-eilanden? Toch leek Spanje uiteindelijk de beste optie te zijn, dus gingen zij daar op zoek naar een huis. ‘We zijn begonnen met kijken naar koophuizen, maar eigenlijk voldeed niets aan onze eisen. Wat wel aan onze eisen voldeed viel buiten ons budget. Uiteindelijk kwamen we bij een Facebook-groep terecht, waarin een Spanjaard het beheer van zijn drie vakantiehuizen wilde overdragen aan andere mensen. Toen viel eigenlijk alles op zijn plek en was alles binnen een maand geregeld.’
Spanje
Om meerdere redenen is Kim met haar gezin naar Spanje gegaan. Zij hebben ook gekeken naar Italië en Hongarije, maar Spanje had toch hun voorkeur. Kim: ‘Op het HBO had ik Spaans als vak, dus dat sprak ik al een beetje. Ook overwinterde mijn moeder altijd in Spanje, dus zij wist ook al wat over de schoolsystemen. We zijn uiteindelijk terechtgekomen in een plaatsje waar geen andere buitenlanders waren, dus de taal leren was wel noodzakelijk voor ons. Ondanks dat ik het al een beetje sprak, was het na al die jaren natuurlijk wel wat verwaterd. Ik moest het weer even bijspijkeren, maar mijn man en kinderen moesten van nul af aan beginnen. Mijn man komt er met handen en voeten meestal wel uit, en de kinderen gingen natuurlijk gewoon naar school. Daar leer je dat dan heel snel als kind zijnde.’
‘De eerste twee jaar hebben we gehuurd. Die drie vakantiehuizen hebben we gepacht van iemand en daar huurden we nog een huis voor onszelf bij. Het voordeel van de vakantiehuizen was dat het al een bestaand bedrijf was. Die meneer heeft ons alleen de dingen verteld die hij al deed, zodat wij dat konden doorzetten. Het was heel erg fijn dat hij ons daarin kon begeleiden. Na 2 jaar zijn we daar uiteindelijk weggegaan, omdat we het tijd vonden om zelf iets te kopen. Ook wilden we wat dichter bij de stad wonen, zodat de kinderen later hun eigen gang konden gaan. Nu wonen we 20 minuutjes van Malaga en een half uurtje van Torremolinos af.’
Werk in het buitenland
Buiten het verhuren van de vakantiehuizen om, heeft Kim ook nog haar eigen online bedrijf waar zij veel mee bezig is. Kim: ‘Ik zat al jaren in de recruitment, dus dat ben ik eigenlijk gaan doorzetten vanuit Spanje. Uiteindelijk heb ik ook een coach-opleiding gedaan, dus ik geef nu ook business coaching aan recruitment-ondernemers. Dat loopt allemaal in elkaar over en gaat supergoed vanuit Spanje. Mijn klanten weten ook dat ik in het buitenland woon, dus vaak trek ik ook mensen aan die een soortgelijke droom hebben. Ik denk dat Covid dit allemaal heeft bevorderd, omdat het nu veel normaler is om alles online te doen dan daarvoor.’
Wat de toekomst betreft willen Kim en haar man niet al te veel veranderen. In de basis willen zij beiden dit werk blijven doen; de vakantiehuizen, maar ook Kim haar eigen werk. ‘Ik heb het zo ingedeeld dat ik eigenlijk maar vier uurtjes per dag aan mijn eigen bedrijf hoef te werken. Op die manier heb ik genoeg vrije tijd en tijd voor de kinderen. Omdat we twee huizen hebben is mijn man ook altijd bezig. Alles onderhouden en de grote tuin netjes houden, dat is bijna een dagtaak.’
Lastige periode
Spijt hebben Kim en haar man niet zo zeer ervaren, maar er is een periode geweest dat zij twijfelden of ze dit avontuur moesten doorzetten of niet. Kim: ‘Toen wij net anderhalve maand in Spanje waren, kwam covid. In Spanje waren de regels nog veel strenger dan in Nederland, dus dat was een lastige periode. Ook zorgde dit er natuurlijk voor dat de huur van de vakantiehuizen vastliep. In die periode hebben mijn man en ik wel regelmatig bij elkaar ingecheckt of we hier wel mee door moesten gaan. Moeten we ermee stoppen? Terug naar Nederland gaan? Wat gaat de toekomst voor ons brengen? Je mocht in die periode alleen het huis uit om boodschappen te halen, maar die periode is in Nederland ook geweest. Mijn man zei daarom altijd: hier zitten we tenminste in de zon bij ons huis, in Nederland zouden we slecht weer hebben. Ik beaamde dat en dat zorgde er ook voor dat ons besluit om in Spanje te blijven, vaststond. Het verschil met Nederland is dat we hier een grote tuin, zwembad en veel zon hebben. De kindjes kunnen de hele dag buitenspelen. In Nederland breng je het grootste deel van de tijd binnen door.’
Kim en haar man kijken regelmatig naar het programma ‘ik vertrek’. Daarin zien zij de wildste dingen en meest ingewikkelde problemen. Opgelucht vertelt Kim dat zij dit gelukkig niet zo hebben ervaren. ‘In Spanje heb je het meeste last van dingen die lang duren. Het regelen van een papiertje is vaak enorm veel werk. We zijn nu ook ergens mee bezig waarvoor we een papiertje nodig hebben, maar dit gaat in Nederland zoveel anders dan hier. Hier is een hele andere mentaliteit, ze zijn hier veel makkelijker met dat soort dingen. Dingetjes die vervangen moeten worden, daar kan je wel maanden op blijven wachten maar dat werkt natuurlijk ook niet. Mijn man denkt dan ‘ik doe het zelf wel’, in plaats van dat we maanden blijven wachten op zo’n vent. Het zijn niet echt dingen waardoor je terug wilt naar Nederland, maar het is wel vervelend als je dit anders gewend bent. Naar mate de tijd voorbijgaat zijn wij hier gelukkig wel een stuk chiller in geworden. Als iemand nu niet komt opdagen of zijn werk niet afmaakt gaan we gewoon zelf oplossingen bedenken. In NL zou je meteen heisa maken en direct een slechte review schrijven’, aldus Kim.
‘Zeg nooit nooit’
Kim: ‘Zeg nooit nooit, maar ik zie mezelf niet meer teruggaan naar Nederland. Ik ben nog wel regelmatig in Nederland, maar ik heb daar ondertussen een beetje een haat-liefdeverhouding mee gekregen. Als ik een tijdje niet in Nederland ben geweest lijkt het me weer superleuk, maar als ik er dan ben is het me allemaal veel te druk.’
Een verhuizing in Nederland is vaak al lastig, laat staan een verhuizing naar het buitenland. Er zijn zoveel dingen die je weer opnieuw moet ontdekken. Kim: ‘Toen we in Spanje kwamen was het eigenlijk een beetje zoeken voor ons. In Nederland weet je elke winkel te vinden, en weet je dat je bijvoorbeeld de Praxis hebt waar je terecht kunt. Hier moesten wij dat allemaal opnieuw ontdekken. Je weet niet waar je welke spullen kunt kopen, of waar het dan het goedkoopste is. Wat ik ook merk in Spanje is dat de mentaliteit heel anders is dan in Nederland, wat soms best lastig kan zijn. Hier is het echt ‘the system says no’, dus als je een papiertje of stempeltje niet hebt, kunnen ze je niet helpen. In Nederland zouden ze je dan in ieder geval zo goed mogelijk verder op weg helpen, in Spanje moet je het gewoon zelf maar uitzoeken.’
Familie en vrienden
Ondanks dat Kim en haar man ook een kenniskring hebben opgebouwd in Spanje, spreken zij familie en vrienden uit Nederland ook nog regelmatig. ‘Hier in Spanje kwamen we snel in contact met mensen, voornamelijk door de kinderen. Die hebben dan feestjes en partijtjes overal en nergens. Natuurlijk spreken we familie en vrienden uit Nederland ook nog gewoon. We bellen, WhatsAppen of ze komen bij ons langs. Spanje is tenslotte helemaal niet zo ver. Ik heb ook het idee dat wij hen nu nog meer spreken dan toen we nog in Nederland woonden. Nu bellen we elke week even, maar voorheen spraken we elkaar één keer in de twee, drie of vier weken’, aldus Kim.
Aan de ene kant vonden de mensen om hen heen het superleuk, maar natuurlijk zitten er ook minder leuke kanten aan het verhaal… Kim: De opa’s en oma’s vonden het bijvoorbeeld lastig dat hun kinderen en kleinkinderen weggingen. Gelukkig gunden zij het ons wel heel erg, dus dat was een enorme geruststelling. Ook zien zij hoe vrij de kinderen hier opgroeien, in plaats van dat ze binnen zitten in Nederland. Dat snappen ze dus helemaal.’
Familie en vrienden worden natuurlijk gemist door Kim en haar gezin, maar dat niet alleen. Als zij in Nederland langskomen, staat één ding centraal: het eten. ‘Afgelopen september waren we met het gezin even terug in Nederland. We zijn toen kibbeling, haring, moorkoppen en nog veel meer Nederlandse dingen gaan eten. In Spanje hebben we wel een Nederlandse winkel, dus soms haal ik wel eens satésaus of ontbijtkoek, maar dat is toch niet hetzelfde’, aldus Kim.
Achterblijven in Nederland
Voor Kim en haar gezin die vertrokken was het natuurlijk lastig, maar voor de mensen die in Nederland achterbleven misschien nog wel lastiger. Kim: ‘Wat ik heel erg heb gemerkt tijdens het wonen in het buitenland, is dat iedereen verdergaat en het voor jou eigenlijk een beetje stilstaat. Jij bent ergens anders, dus jij hebt allemaal nieuwe invloeden gehad. Als je dan terugkomt heb je vaak ook het gevoel alsof je er niet meer tussen past, maar dat heeft gewoon tijd nodig. Ik weet ook nog toen ik een half jaar op Bonaire zat; ik kende mijn man toen net en we spraken elkaar in die tijd alleen op FaceTime. Het was toen moeilijker voor hem dan voor mij, omdat ik in een andere omgeving was met allemaal nieuwe prikkels en voor hem bleef alles hetzelfde. Als je ergens anders naartoe verhuisd word je een beetje geleefd, er veranderen dingen en je moet veel dingen uitzoeken.’
Kim en haar gezin zijn momenteel helemaal happy in Spanje, maar dromen zijn er natuurlijk altijd. ‘In de toekomst zouden wij graag nog willen investeren in een ander huis, en deze ook weer verhuren. Het huis waar wij nu in wonen was vroeger ook een vakantiehuis, dus misschien willen we die wel verhuren en zelf gaan verhuizen. We hebben nog geen concreet plan, maar het idee is er in ieder geval. We zullen sowieso in Spanje blijven’, aldus Kim.
Kinderen
Toen Kim samen met haar gezin naar Spanje verhuisde, waren de kinderen 3 en 4 jaar oud. Zij hadden dus nog niet zoveel in te brengen. Kim: ‘Onze oudste zoon zat op dat moment in groep 1 en de jongste zat nog niet op school. We hadden de keuze om op dat moment weg te gaan uit Nederland, of als de kinderen 18 jaar waren. Toch besloten we niet te wachten en er gelijk voor te gaan. Nu weten de kinderen niet beter. Natuurlijk vonden ze het wel spannend, maar ze waren nog zo klein dat ze ook niet helemaal konden beseffen wat er nou precies gebeurde. We zijn hier als gezin nu ontzettend gelukkig.’
