Het coronavirus
Het was 2020 en de wereld zat op slot. Phyllis en haar man Joost hadden samen een hond, wat ervoor zorgde dat zij veel buiten kwamen. Dat leidde tot een gesprek dat zij met elkaar voerden, over wat ze graag ooit nog wel eens zouden willen. Ze kwamen toen tot de conclusie dat emigreren naar Canada, hen beiden wel iets leek. Phyllis: ‘Het jaar voor dit idee waren we op vakantie geweest naar Canada, maar toen hadden we nog totaal geen ambitie om daar later onze woonplaats van te maken. De coronatijd heeft voor ons echt de ogen geopend en ervoor gezorgd dat we niet in het 9-5 ritme bleven hangen. Buiten zijn, in de natuur zijn; dat was wat we écht wilden. Nadat we onszelf hierover hadden uitgesproken, gingen we kijken wat we voor ons huis in Nederland zouden kunnen krijgen en wat we daarvoor in Canada konden kopen. Zo is het balletje gaan rollen.‘
‘Het besluit was vrij snel genomen, want wij wilden niet over 10 jaar denken: hadden we nou maar… We hebben daarom vrij snel ons huis te koop gezet. Echter is in Canada gaan wonen toch moeilijker dan je zou denken. Het is buiten Europa, dus daar komt een hoop geregel bij kijken. Eind 2021 gingen de grenzen eindelijk weer open, dus zijn we meteen naar Canada gegaan. In de tussentijd zijn we bezig geweest met het verkopen van ons huis en onze spullen. We wisten natuurlijk nog niet concreet wanneer we heen zouden gaan, dus konden we ook nog niet alles regelen. In het voorjaar van 2021 had ik besloten om te gaan studeren in Canada. Rond die tijd konden we pas specifieker gaan kijken naar bijvoorbeeld een woonruimte. Mijn man zit in de IT, dus die had ook al wat zakelijke contacten gelegd met mensen in Canada. Toch heeft hij pas echt een baan aangeboden gekregen toen wij daar eenmaal waren, maar wij wisten dat dit sowieso goed moest komen. We zijn allebei niet te beroerd om te werken, dus dan vind je echt wel wat om een inkomen te genereren’, aldus Phyllis.
14 jaar geleden, toen Phyllis net samen was met haar man, is verhuizen naar het buitenland wel eens ter sprake gekomen. Toen der tijd vond zij dat geen goed idee vanwege haar werk. Ze werkte als advocaat en heeft Nederlandse rechten gestudeerd. Dan kun je niet emigreren, dacht zij. Phyllis: ‘Uiteindelijk heb ik in 2018 de advocatuur al verlaten, dus dat zorgde voor veel meer mogelijkheden. Toch trok het emigreren ons toen niet gelijk. Het was niet zo dat we per se weg wilden uit Nederland, maar we wilden alleen gewoon naar Canada. De reden daarvoor was de ruimte, de natuur en de vriendelijke mensen. Ook hangt hier een enorme rust, het is een heel andere manier van leven. Ook spreken ze hier gewoon Engels, dus dat is natuurlijk ideaal. Nu wij hier 2,5 jaar wonen, zien wij onszelf echt niet meer in Nederland wonen. We gingen er ook in met de instelling; als Canada niet lukt, dan wachten we net zolang totdat Canada wél lukt. Het voldeed uiteindelijk helemaal aan onze verwachtingen. Vooral omdat wij hier met z’n tweetjes wonen, hebben we veel meer tijd voor onszelf in de weekenden en avonden. We gaan er veel vaker op uit; na het werk gewoon even naar een berg of meer toe. In Nederland voelde het toch meer alsof je weekenden voller zaten met verplichtingen. In zekere mate heb je dat natuurlijk zelf in de hand, maar je hebt toch contacten die je wilt onderhouden. Hier kun je 10 minuten rijden en je zit in de bergen waar je niemand tegenkomt, dat is heerlijk.’
Hadden we nou maar…
Nooit hebben Phyllis en haar man een moment van twijfel of spijt ervaren. Dit vinden zij zelf ook heel erg bijzonder. Phyllis: ‘Nog nooit hebben wij gedacht: hadden we nou maar dit, of hadden we nou maar dat gedaan. We zijn allebei geen types die snel spijt zouden hebben van een keuze zoals deze. We zouden dan genieten van de leuke ervaring en het meenemen als levensles voor later. Elke dag ben ik nog dankbaar dat ik hier mag wonen. Ik heb al van zoveel mensen gehoord dat zij zoiets nooit zouden durven en wij doen het wel gewoon.’
Familie en vrienden
Met familie en vrienden uit Nederland hebben Phyllis en haar man nog goed contact. Ook komen zij wel eens op bezoek in Canada. ‘De afgelopen zomers zijn er al een aantal mensen langs geweest. Ook is mijn zus onlangs nog langs geweest. Ik moet zeggen dat wij in Nederland al geen enorme vriendenkring hadden, maar gewoon een select groepje. Die spreken we nog regelmatig via Whatsapp. Ik heb ook een appgroep met mijn moeder en zus, waarin we elke dag even ‘goeiemorgen’ zeggen en dat soort dingen. Ook bellen we vaak met hen. Gelukkig trekt Canada ook heel veel mensen, dus vinden zij het altijd leuk om langs te komen als de mogelijkheid daarvoor is. Ook hebben wij een Instagram-pagina waarop we een indruk van ons leven delen. Die indruk zorgt ervoor dat het mensen leuk lijkt om naar Canada te gaan’, vertelt Phyllis.
Phyllis: ‘Dat wij gingen emigreren naar Canada was aan de ene kant een verrassing voor iedereen, maar aan de andere kant ook weer niet. Wij staan wel bekend om het feit dat we dingen altijd net even iets anders doen, dus wat dat betreft paste dit wel in dat plaatje. Onze familie is ook altijd heel erg ondersteunend geweest en wilde altijd dat we zouden doen waar we echt gelukkig van werden. Tuurlijk hebben zij ons het liefste dichtbij hun, maar uiteindelijk is het ons eigen leven.’
Achterlaten in Nederland
Eén ding dat Phyllis en haar man heel erg missen aan Nederland, is het eten. In Nederland woonden zij in de stad, waar je keuze had uit talloze goede restaurants. Dat is nu wel even anders… Phyllis: ‘Als je hier door de stad loopt heb je 30 fastfoodketens op een rij zitten. De restaurants die er zijn hebben dan ook voornamelijk burgers en dat soort dingen. Ook geven we altijd een boodschappenlijstje mee aan de mensen die bij ons langskomen vanuit Nederland. Daarop staat dan altijd snoep, hagelslag, pannenkoekenmix en laatst zelfs appeltaartmix. Die was echt heerlijk. Dat zijn eigenlijk wel de enige dingen die wij echt missen.’
Vanuit Nederland zijn Phyllis en haar man met ieder 2 koffers, hun hond en 2 katten naar Canada vertrokken. Zij vertelt wat ze met de rest van de spullen gedaan hebben: ‘We hebben niets meegenomen vanuit Nederland. Een container verschepen loopt enorm in de papieren, dus dat wilden we niet. Stel dat we meubels zouden hebben van emotionele of financiële waarde, zouden we dat waarschijnlijk wel doen, maar dat was bij ons niet het geval. Spullen uit onze babytijd hebben we bij onze ouders neergezet, en mijn trouwjurk ligt ook nog in Nederland. Die spullen willen we uiteindelijk wel hierheen laten komen, maar dat doen we wanneer we een permanent visum hebben.’
In de toekomst
Een toekomst in Nederland zien Phyllis en haar man niet meer voor zich, maar voor altijd op deze plek blijven ook niet… Phyllis: ‘We willen in de toekomst echt in Canada blijven. We hebben een huis gekocht en dit is nu onze homebase. Wel hebben wij afgelopen najaar een camper gekocht. De bedoeling is dat wij met die camper door Canada en de VS gaan reizen, dus zo kunnen we andere plekken ook beter ontdekken en blijven we niet steeds op dezelfde plek hangen. Ook zouden we in de toekomst graag een houten lodge willen. Zo’n typisch huisje aan de rand van het bos, haha. Dat lijkt me geweldig!’
Tip
Voor alle mensen die graag weg willen uit Nederland maar moeite hebben met het vertellen aan hun omgeving, heeft Phyllis een tip: ‘Breng het als een mededeling. Wij zijn naar onze familie en vrienden gegaan en hebben het gepresenteerd als een feit dat we gingen emigreren. Dat zorgde er ook voor dat we heel veel steun kregen en dat de mensen ons er niet probeerden uit te praten. Daardoor gingen we ook met een gerust gevoel weg. Het is aan de andere kant ook maar 8 uurtjes vliegen, dus als ik wil kan ik voor morgen een ticket boeken en morgenmiddag op Schiphol staan. Als er iets is kun gewoon teruggaan.’
Benieuwd geworden naar het leven van Phyllis en Joost in Canada? Bekijk hun Instagram-account hieronder!
