Oud en Nieuw
Zijn er hier nog meer mensen die niet houden van oud-en-nieuw? Ik zou zelfs willen zeggen dat ik er ronduit een hekel aan heb. En ik heb het echt geprobeerd hoor. M’n leven lang. Maar zolang ik me kan heugen vind ik het vreselijk. Ik dacht altijd dat het aan mij lag maar ik spreek de laatste tijd gelukkig af en toe mensen die dezelfde fobie hebben. Een vies regentje op de ramen. Rond een tafel zitten met een bijeengeraapt groepje vrienden en kennissen. Wijn drinkend en pinda’s etend onbelangrijke gesprekken aan de gang houden tot 12 uur. Niemand echt in een feeststemming want in die decembermaand zijn er al genoeg feestjes geweest met teveel drank en eten en bovendien: Wat valt er te vieren? Dat het afgelopen jaar zo fantastisch is geweest? Of juist niet…. en vieren we dat er een nieuw jaar aan komt met nieuwe kansen? Ik heb het allemaal nooit gevoeld op die avond. Ik kan me zelfs een oud-en-nieuw-feestje herinneren waarop ik bij het aanzien van al dat gedwongen zoenen en handenschudden om vijf over 12 spontaan in huilen uitbarstte. Niemand begreep daar wat van en ikzelf eigenlijk ook niet maar ik kon het niet bedwingen. En dat is al 25 jaar geleden. Dus mijn afwijking is echt niet van de laatste tijd.
Of wat dacht je van vuurwerk afsteken?? Dat vind toch óók zoiets onnozels. Om 12 uur met z’n allen halfdronken buiten in de kou gaan staan, met datzelfde eeuwige vieze Nederlandse motregentje op je kop, kijken hoe grote mensen vuurpijlen afsteken in de tuin. Of duizendklappers… nog erger. Treurig… word ik ervan.
Ik heb ook vaak oud-en-nieuw gevierd in het buitenland. In Thailand bijvoorbeeld. Daar is het niet veel beter. Daar gaan ze dan in die grote hotels proberen om een ‘knalfuif’ te organiseren voor 2000 gasten. Met warme en koude buffetten.… maar omdat het allemaal veel te lang duurt en voor teveel mensen klaargemaakt moet worden is alles wat warm hoort te zijn net te koud en alles wat koud hoort te zijn net te warm. Verder is er altijd een heel groot podium met een hele slechte geluidsinstallatie. Alles klinkt net te hard om een gesprek te kunnen voeren en te onduidelijk om te kunnen volgen wat er gezegd wordt op het podium. Steevast kun je rekenen op een voorstelling van een traditionele Thaise dansgroep waar niemand van houdt maar wat wel altijd tergend lang doorgaat. Daarna word je getrakteerd op een lokale, bizar slechte Thaise coverband die een uurtje of twee de slapste wereldhits ten gehore brengt in fonetisch Engels. Niet te doen. En dan wachten tot het aftel-moment natuurlijk. Waarna er vervolgens niks verandert. Oók daar niet. En dan, ook in Thailand, dat lied van ABBA. ‘Happy Newyear’. Ik weet niet hoe jullie dat hebben maar in dat lied zit voor mij precies dat trieste gevoel wat ik bedoel. Een geniaal lied is het daarom wél.
Het heeft heel wat jaren geduurd voordat ik erachter kwam dat er een hele simpele oplossing is voor deze oud-en-nieuw fobie. Je moet gewoon zorgen dat je vóór 23:00 in je bed ligt. Waar je ook bent. In Nederland, in het Verre Oosten, in het Caribisch gebied… overal is dat de beste oplossing. Tegen de tijd dat het 12 uur is lig je in een diepe slaap en hoor je zelfs het vuurwerk niet meer en wat denk je?: Als je de ochtend erna wakker wordt is het net of er niks gebeurd is. Je hebt niet eens door dat er een nieuw jaar begonnen is. Eigenlijk zou ik m’n verjaardag ook wel om willen slapen op deze manier. Als oplossing tegen het ouder worden.
Maar goed…
Ik wil dit jaar en dit verhaal niet afsluiten met negativiteit. Ik heb namelijk een goed jaar achter de rug. Ik heb me de afgelopen maand tijdens onze kersttour echt gelukkig gevoeld en geprobeerd dat ook uit te stralen op het podium. Ik heb ook echt het gevoel dat er een goed jaar aan zit te komen. Voor mijzelf maar vooral ook voor de rest van de wereld. Er gaan oorlogen ten einde komen. Alleen dát al is genoeg reden om met een positief gevoel dit oude jaar af te sluiten en met frisse moed aan het nieuwe te beginnen.
Allemaal de beste wensen voor 2025. Laten we er samen iets moois van maken.
