‘Alweer een mijlpaal behaald; al 15 jaar schrijf ik voor dit fijne magazine! Niet te geloven hoe snel de tijd voorbij is gegaan. Hoeveel schrijfsels zijn dat er wel niet geweest? Je zou er een heel boek mee kunnen vullen.’
‘Nou moet ik eerlijk bekennen dat wanneer de redactie mij dat niet had verteld, ik het niet door had gehad. Ik ben wat dat betreft een beetje een dwarrelaar en nooit zo van de mijlpalen. Ik stel eerlijk gezegd nooit doelen voor de toekomst waar een tijdspanne aan gekoppeld is. Je hebt van die mijlpaal sjablonen in speciale apps. Super handig – denk ik – maar niet aan mij besteed. Of mijlpaalverjaardagen. Ik vier ze niet. Toen ik 18 werd heb ik dat gevierd, maar niet extra speciaal. Mijn 21ste zelfde verhaal. Mijn 30ste heb ik overgeslagen. Mijn 40ste hebben we feestelijk ingeluid, maar dat kwam omdat mijn lief een surprise party voor me georganiseerd had. En mijn 50ste heb ik ook weer stilletjes voorbij laten gaan. Dat komt ook omdat ik 6 januari jarig ben. Dan hebben we net Sinterklaas, Kerst én Oud & Nieuw achter de rug. Wie heeft er dan nog puf voor een feestje? Ik niet in ieder geval.’
‘Niet dat ik nooit een feestje vier, hoor. Juist wel! Ik hou enorm van feestjes. Maar die hoeven niet gekoppeld te zijn aan een ijkpunt. Zo hebben we trouwjubilea ook nooit echt gevierd. Of vriendschapsjaren. Jaren dat ik met iemand samenwerk. Ik hou het niet bij. Als ik mijn huistuin- en-keuken- sychologischeanalyse er op loslaat, denk ik dat ik het allemaal een beetje te snel vind gaan. Ik hou zo van het leven, maar het vliegt voorbij.’
‘Als ik terugdenk aan 15 jaar geleden, aan waar ik toen stond, hoe klein de kinderen nog waren, bekruipt me een enorm nostalgisch gevoel. Dan kan ik die momenten van toen zó missen en ernaar terug verlangen. Daar word ik niet vrolijk van. Maar vooruitplannen is ook niet mijn ding. Ik weet dat het voor sommige mensen goed werkt. Doelen stellen die ze binnen 5 of 10 jaar moeten behalen. Daar krijg ik meteen de iebels van. Sowieso vind ik het woord ‘moeten’ niet fijn. Zal een overblijfsel zijn van de ‘anti-autoritaire’ opvoeding van mijn hippie-achtige ouders. Het voelt meteen als druk en als een beperking. Een stok achter de deur kan natuurlijk helpen om dingen gedaan te krijgen. Maar ik wil mezelf niet zo ver vooruit vastleggen.’
‘Ik wil flexibel inspringen op kansen die op mijn pad komen. Kansen die ik misschien helemaal niet had zien aankomen. Spontaan een hele andere afslag nemen. Dat maakt het leven voor mij juist spannend en avontuurlijk. Als ik het mooi zou willen formuleren, zou je kunnen zeggen dat ik het liefst heel erg in het moment leef. Klinkt super zen, toch? Maar je kunt het ook struisvogelgedrag noemen. Dat ik de realiteit niet onder ogen wil zien en de verantwoordelijkheid voor mislukte projecten probeer te ontduiken. Het zal allebei een beetje waar zijn. Maar voor mij werkt het, op deze manier ben ik het gelukkigst. Maar er is sowieso nooit een slechte reden voor een goed feestje. Dus ik drink straks – wanneer de 5 in de klok zit – een lekker glaasje bubbels op ons 15-jarig jubileum. In de hoop nog eens 15 jaar voor dit heerlijke blad te mogen schrijven. Maar dat zet ik niet in de ‘mijlpalen-app’. Daar denk ik een momentje aan en dan laat ik het weer los. Want dat is wel het fijne van dat (veel te snel) verstrijken van de jaren: loslaten gaat steeds makkelijker. Maar nu eerst: op naar de volgende 15. Proost!’
