Bank & Bubbels
Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar in deze tijd van het jaar ga ik altijd op standje ‘cocoonen’. De dagen worden korter, het wordt kouder en ik zit het liefst thuis. Open haardje aan, kaarsjes opsteken, in een wollige jumpsuit met een dekentje op de bank. Lekker Netflixen of muziek aan en een boek lezen… heerlijk! Ik ben sowieso steeds minder goed het huis uit te slaan. Of het iets hormonaals is of dat het gewoon met ouder worden te maken heeft, ik weet het niet. Maar ik ben het liefst thuis. Als je dit aan mensen zou vertellen die mij van vroeger kennen, zullen ze je niet geloven. Ik had in mijn jongere jaren zó’n behoefte aan reuring. Er moest continu wat te beleven zijn; actie in de taxi! Altijd te porren voor een goed feestje en op de gemiddelde stapavond deed ik het licht uit. Mijn besties en ik hesen ons in veel te strakke spijkerbroeken, topjes en stiletto pumps. Nu krijg ik bij de gedachte aan iets wat ook maar enigszins knelt al een rolberoerte. En op hakken zie je me alleen op zitfeestjes. Als je me überhaupt tegenkomt.
De feestdagen komen er aan en ik kan me van vroeger herinneren dat daarmee de verhitte zoektocht startte naar het coolste Oud & Nieuw feest. Dat was dé avond van het jaar, dus op de verkeerde nieuwjaarsfuif terechtkomen, moest koste wat het kost voorkomen worden. Fomo in het quadraat. Alle uitnodigingen werden gretig aangenomen en nadat we alles en iedereen hadden uitgehoord, besloten we waar het zou gaan gebeuren. Andere events werden last minute afgebeld. Super opportunistisch, maar het allerergste wat ons kon overkomen, was dat we verkeerd gokten. Ons leven hing er bij wijze van spreken vanaf. Je voelt hem al aankomen; dat moest een keer misgaan. Zo stonden we op wat het allercoolste feestje van het jaar had moeten zijn, met drie man en een paardenkop. Die alle drie – waarschijnlijk van ellende – een pil in hun mik hadden gestopt en alleen maar onzin uitkraamden. De meeste mensen hadden blijkbaar dezelfde strategie toegepast en waren op een andere party uitgekomen. Daarbij was de DJ ruk en de wijn niet te zuipen. Zo rap mogelijk zijn we weggesneakt om snel, snel nog op tijd naar een andere optie te gaan. Klokslag twaalf uur zaten wij niet op een hotspot te zoenen en proosten, maar reden we op de snelweg. Het vuurwerk zagen we door de beslagen autoruit. Niet bepaald rock ’n roll. Het voelde als een straf van boven, omdat we meerdere potentiële gastheren/ vrouwen op de valreep hadden laten zitten.
Het tweede feest was ook een doffe ellende, dus we eindigden bij mij op de bank, waar we een fles bubbels soldaat maakten. En dat dat het gezelligste deel van de avond was, was misschien wel de voorbode van wat zou komen. Met vriendinnen van feestje naar feestje racen, das war einmal. Tegenwoordig is mijn bank mijn bestie. Tuurlijk mag er iemand bij. Lekker tegen mijn vent aanhangen of uren kletsen met een vriendin en een wijntje. Maar liever niet te veel mensen. Dit jaar met Oud & Nieuw moet Charly optreden en hebben de kids hun eigen plannen. Nu kan ik natuurlijk in m’n uppie op mijn geliefde bank gaan huismussen, maar er ligt ook een uitnodiging voor een veelbelovend feestje. Het goede nieuws; dat feestje is een paar straten verderop. Ik kan er dus zo vanaf mijn sofa naartoe rollen en weer terug. Only the lonely zappen met oudjaar is misschien toch net iets te sneu, dus dit is een topoptie. Geen keuzestress of fomo. Gewoon één partijtje. En als ik er klaar mee ben, roetsj ik zo het nieuwe jaar in en meteen door onder het dekentje op mijn vierzitter. Best of both worlds!
